Θέλετε;

Θέλετε; 

Πρόσφατα ήμουν σε ένα σχολείο και δεν μπορώ να ξεχάσω την ημέρα που η δασκάλα μας σύστησε το πρώτο παιδί που μπήκε μέσα, ήταν ένα πανέμορφο μικρό κοριτσάκι η οποία είχε μαζί της σοκολατάκια, με το που μας μίλησε το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν να μας προσφέρει τα σοκολατάκια της ,,,, 

θελετε;

Εκείνη την στιγμή κατάλαβα πόσα έχουμε ξεχάσει! 

Τι μπορεί να μας θυμίσει ένα παιδί...

Άρχισα να θυμάμαι .... 

Βγαίνοντας με παρέες... και ο καθένας μας να αγοράζει για τον εαυτό του ότι θέλει 

Να συναντάς ανθρώπους που τρώνε, και δεν σου προσφέρουν τίποτα 

Ειδικά σε άντρα το θεωρώ πάρα πολύ χαμηλή πράξη, ακόμα δεν θα ξεχάσω έναν τύπο που είχαμε βγει όλοι σινεμά και έτρωγε ποπκορν χωρίς να προσφέρει, όμως αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο τρόπος που τα κρατούσε κοντά του, μη του το πάρει κανείς, μη του πέσει κάτω ..... 

Σε διάφορες συγκεντρώσεις που όλοι τρέχουν να πάρουν χωρίς να τα μοιραστούν, λες και είναι η τελευταία φορά που θα φάνε .... δεν προσφέρουν ακόμα και αυτά που δεν είναι δικά τους! 

Τελικά πόσα πράγματα έχουμε ξεχάσει;

 Είναι κάτι που το μάθαμε και το ξεχάσαμε; 

Oχι,

 Eίναι συναισθήματα, είναι συναισθήματα που μάθαμε να καταπιέζουμε, για μα μην μας πουν ευαίσθητους, αυτά που μάθαμε να μην ακούμε, αυτά που βάλαμε την λογική και το εγώ πιο πάνω..... 

Aυτά που προσπαθούμε να τα καλύψουμε με φάρμακα, τσιγάρο, ποτό και βία ....

Είναι απίστευτο τι μπορεί να σου θυμίσει ένα παιδί... 

Σου θυμίζει τι είναι αγάπη, μοιρασιά, ζωή ...... 

Ίσως θα έπρεπε να μαθαίνουμε εμείς από τα παιδιά ... 

Μήπως και καταλάβουμε ότι η λογική είναι για να εξυπηρετεί τα συναισθήματα και ότι το  αντίθετο σε κάνει αντικείμενο εκμετάλλευσης και όχι άνθρωπο! 

Ελεύθερη Ψυχή